γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος
Η Τεχνική/επαγγελματική δευτεροβάθμια εκπαίδευση πάει ασθμαίνοντας δεκαετίες τώρα.
Κι αντί να πηγαίνει προς το καλύτερο, μονίμως (την πάνε) προς το χειρότερο.
Επιβιώνει χάρη στις φιλότιμες, αστήρικτες και άνισες προσπάθειες των ανθρώπων της.
Και δη, των εκπαιδευτικών της.
Προφανώς, όλοι οι υπόλοιποι "παράγοντες" της (λοιπής) εκπαίδευσης, θεωρούν τα ΕΠΑΛ (ΚΕΤΕ παλαιότερα, ΤΕΛ άλλοτε, κλπ) ως "αποθήκες πάρκινγκ (απροίκιστων) ψυχών"...
Γιατί "απροίκιστων";
Όχι βεβαίως γιατί είναι (το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει...όλα αυτά τα παιδιά έχουν ιδιαίτερα ταλέντα γι' αυτό και ψάχνουν νωρίς για τους "εξειδικευμένους δρόμους" της ζωής τους)....
...αλλά γιατί σιωπηρά πλην σαφώς, αυτή ακριβώς είναι η "εγγενής πεποίθηση" των "λοιπών εκπαιδευτικών".
Ξέρετε καλά όλοι τι σημαίνει αυτό.
Η εκπαίδευση είναι ΠΑΝΤΑ "προσανατολισμένη" στην 5άδα των καλύτερων μαθητών.
Από το νηπιαγωγείο ως την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Το τι θα κάνουν οι υπόλοιποι μαθητές που ακολουθούν ασθμαίνοντας (όσοι και όταν κατορθώνουν έστω κι αυτό) ας νοιαστούν οι οικογένειές τους.
Οι εκπαιδευτικοί (γυμνασίων και γενικών λυκείων) διατείνονται πως δεν έχουν τεχνικά την δυνατότητα να "προσέχουν" τα "αδύναμα παιδιά".
Για να "βγει το ωρολόγιο πρόγραμμα ύλης" πρέπει η ταχύτητα να είναι αυτή της "1ης 5άδας" της τάξης.
Το είδαμε: εδώ
Αν σας άρεσε κάντε Like:
